(5 از 1 نظر)
طعم و بوی نامطلوب آب تصفیه شده، یکی از نگرانی های رایج در میان مصرف کنندگان آب آشامیدنی است. طعم تلخ یا بوی بد آب تصفیه شده می تواند بر رضایت مصرف کننده تأثیر گذاشته و حتی اعتماد به دستگاه های تصفیه را کاهش دهد. آب تصفیه شده، که از منابعی چون آب لوله کشی، چاه یا آب سطحی تأمین می شود، باید پس از عبور از فیلترها، فاقد آلاینده و دارای طعمی خنثی باشد. با این حال، عواملی مثل کیفیت پایین فیلتر، نگهداری نادرست یا شرایط نامناسب مخزن می توانند باعث ایجاد طعم یا بوی ناخوشایند شوند. در این مقاله، علت بوی نامطبوع یا تلخی آب تصفیه شده و راه حل های مؤثر برای رفع آن را بررسی می کنیم.
کلر یکی از رایج ترین مواد شیمیایی است که برای ضدعفونی آب در سیستم های تصفیه شهری استفاده می شود. این ماده با از بین بردن باکتری ها و میکروارگانیسم های مضر، ایمنی آب را تضمین می کند. با این حال، باقی ماندن کلر آزاد یا مشتقات آن (مانند کلرامین) در آب می تواند طعم و بوی نامطبوعی شبیه به مواد شیمیایی یا سفیدکننده ایجاد کند.
چگونه کلر بر طعم و بو تأثیر می گذارد؟ کلر آزاد با ترکیبات آلی موجود در آب واکنش داده و ترکیباتی مانند تری هالومتان ها (THMs) تولید می کند که بویی تند و طعمی نامطلوب دارند. این مشکل به ویژه در مناطقی که غلظت کلر در آب شهری بالاست، شایع تر است.
فیلترهای دستگاه های تصفیه آب، به ویژه فیلترهای کربنی، محیطی مناسب برای رشد میکروارگانیسم ها فراهم می کنند. اگر این فیلترها به موقع تعویض نشوند، باکتری ها، جلبک ها و قارچ ها در آن ها تکثیر می شوند. این میکروارگانیسم ها ترکیبات فرّار بدبویی مانند ژئوسمین یا متیل ایزوبورنئول (MIB) تولید می کنند که بویی شبیه به خاک یا کپک به آب می دهند.
علاوه بر این، مخازن ذخیره آب در دستگاه های تصفیه خانگی نیز در صورت عدم شست وشوی دوره ای می توانند به محلی برای رشد میکروب ها تبدیل شوند. این مشکل به ویژه در دستگاه هایی که برای مدت طولانی استفاده نمی شوند، تشدید می شود.
فیلترهای کربن فعال نقش کلیدی در حذف بو، طعم و ترکیبات آلی از آب دارند. با این حال، این فیلترها پس از مدتی اشباع شده و توانایی جذب آلاینده ها را از دست می دهند. در این حالت، نه تنها فیلتر نمی تواند بو و طعم نامطلوب را حذف کند، بلکه ممکن است آلودگی های جذب شده قبلی به آب بازگردند و کیفیت آن را بدتر کنند.
چرا این اتفاق می افتد؟ فیلترهای کربنی با جذب مواد آلی و شیمیایی، به تدریج پر می شوند. اگر تعویض فیلتر به تأخیر بیفتد، این مواد می توانند تجزیه شده و ترکیبات بدبو یا تلخ مزه ای آزاد کنند.
برخی مواد معدنی مانند سولفات ها، آهن و منگنز، حتی پس از تصفیه، ممکن است در آب باقی بمانند. این مواد می توانند طعم تلخ، فلزی یا حتی بوی تخم مرغ گندیده (به دلیل سولفید هیدروژن) به آب بدهند. این مشکل معمولاً در مناطقی که آب از چاه های زیرزمینی تأمین می شود، شایع تر است.
چگونه این مواد وارد آب تصفیه شده می شوند؟ اگر سیستم تصفیه آب به طور خاص برای حذف این مواد معدنی طراحی نشده باشد (مثلاً با استفاده از رزین های تبادل یونی یا فیلترهای اختصاصی)، آن ها می توانند از مراحل تصفیه عبور کرده و بر کیفیت آب تأثیر بگذارند.
جنس مخازن ذخیره آب یا لوله کشی دستگاه تصفیه می تواند بر کیفیت آب تأثیر بگذارد. مخازن پلاستیکی نامرغوب یا لوله های زنگ زده ممکن است ترکیبات شیمیایی یا فلزی را به آب منتقل کنند. به عنوان مثال، پلاستیک های غیراستاندارد می توانند فتالات یا بیسفنول A آزاد کنند که طعم و بوی شیمیایی به آب می دهند. همچنین، زنگ زدگی لوله ها می تواند طعم فلزی ایجاد کند.
تعویض به موقع فیلترها یکی از مهم ترین اقدامات برای حفظ کیفیت آب تصفیه شده است. به طور کلی، توصیه می شود:
فیلترهای رسوب گیر: هر 3 تا 6 ماه یک بار تعویض شوند.
فیلترهای کربن فعال: هر 6 تا 12 ماه تعویض شوند.
ممبران اسمز معکوس: هر 2 تا 3 سال یک بار تعویض شوند (بسته به کیفیت آب ورودی).
تأثیر تعویض فیلترها: تعویض منظم فیلترها از تجمع آلاینده ها و رشد میکروب ها جلوگیری کرده و توانایی دستگاه در حذف بو و طعم نامطلوب را حفظ می کند.
فیلترهای کربن فعال با کیفیت بالا، به ویژه آن هایی که از کربن نارگیل یا مواد طبیعی ساخته شده اند، توانایی بیشتری در جذب کلر، ترکیبات آلی و مواد بدبو دارند. انتخاب فیلترهای دارای استانداردهای بین المللی مانند NSF/ANSI می تواند تضمین کننده کیفیت باشد.
نقش در بهبود طعم: این فیلترها با حذف کلر و ترکیبات فرّار، طعم و بوی آب را به طور قابل توجهی بهبود می بخشند.
برای جلوگیری از رشد میکروارگانیسم ها، ضدعفونی دوره ای سیستم تصفیه ضروری است. روش های رایج شامل استفاده از محلول های رقیق آب اکسیژنه یا سرکه سفید است. این کار باید هر 6 ماه یک بار یا پس از تعویض فیلترها انجام شود.
چگونه انجام دهیم؟
دستگاه را خاموش کنید و آب داخل آن را تخلیه کنید.
محلول ضدعفونی را طبق دستورالعمل سازنده در سیستم وارد کنید.
پس از چند دقیقه، سیستم را با آب تمیز شست وشو دهید.
مخزن ذخیره آب باید به طور منظم (هر 6 ماه یک بار) شست وشو شود تا از تجمع رسوبات و رشد باکتری ها جلوگیری شود. استفاده از محلول های ضدعفونی غیرسمی و شست وشوی کامل مخزن می تواند کیفیت آب آشامیدنی را بهبود دهد.
نکته: مخازن ساخته شده از مواد استاندارد مانند فولاد ضدزنگ یا پلاستیک های غذایی (Food-Grade) کمتر دچار مشکلات کیفی می شوند.
برای بهبود کیفیت میکروبی و حسی آب، می توان از سیستم های UV یا اُزُن زنی در مرحله نهایی تصفیه استفاده کرد. لامپ های UV با از بین بردن میکروارگانیسم های باقی مانده، از رشد آن ها در آب تصفیه شده جلوگیری می کنند. اُزُن زنی نیز می تواند ترکیبات بدبو را اکسید کرده و طعم آب را بهبود بخشد.
مزایا: این سیستم ها به ویژه برای مناطقی که کیفیت آب ورودی پایین است، بسیار مؤثر هستند.
بوی بد یا طعم تلخ آب تصفیه شده می تواند ناشی از عواملی مانند باقی ماندن کلر، رشد میکروارگانیسم ها، اشباع فیلترهای کربنی، وجود مواد معدنی خاص یا استفاده از مخازن و لوله کشی نامناسب باشد. برای رفع این مشکلات، نگهداری منظم دستگاه تصفیه آب، تعویض به موقع فیلترها، استفاده از فیلترهای باکیفیت، ضدعفونی دوره ای و شست وشوی مخازن ضروری است. در موارد خاص، نصب سیستم های UV یا اُزُن زنی می تواند کیفیت آب را به طور چشمگیری بهبود دهد.
کیفیت آب ورودی نیز نقش مهمی در عملکرد دستگاه تصفیه آب دارد. بنابراین، انتخاب دستگاه مناسب با توجه به شرایط آب منطقه و رعایت نکات نگهداری، تضمین کننده آب آشامیدنی سالم و خوش طعم خواهد بود. با آگاهی و مراقبت صحیح، می توانید از آب تصفیه شده ای با طعم و بوی مطلوب لذت ببرید.
دسته بندی:
تصفیه آبنویسنده : بهاره افشار
تاریخ انتشار:21 اردیبهشت 1404