(5 از 1 نظر)
کلر (Chlorine) یک عنصر شیمیایی با نماد Cl و عدد اتمی 17 در جدول تناوبی است. این عنصر یکی از عناصر گروه هالوژن ها محسوب می شود و به دلیل واکنش پذیری بالا، به صورت آزاد در طبیعت یافت نمی شود. کلر به خودی خود از مواد تشکیل دهنده دیگری ساخته نشده است، زیرا یک عنصر خالص است. با این حال، برای درک بهتر آن، می توان موارد زیر را بررسی کرد:
کلر در طبیعت عمدتاً به صورت ترکیباتی مانند سدیم کلرید (NaCl)، که همان نمک خوراکی است، یافت می شود. آب دریا و دریاچه های شور منبع اصلی کلر هستند. همچنین، رسوبات معدنی نظیر هالیت، نوعی سنگ نمک، از دیگر منابع کلر هستند.
کلر صنعتی معمولاً از طریق الکترولیز آب نمک (محلول سدیم کلرید) تولید می شود. این فرآیند شامل عبور جریان الکتریکی از آب نمک است که منجر به تولید گاز کلر در آند، گاز هیدروژن در کاتد و تولید سود سوزآور (سدیم هیدروکسید) به عنوان محصول جانبی می شود.
کلر در ترکیبات مختلفی نقش اساسی دارد. برخی از این ترکیبات عبارت اند از:
کلر یکی از پرکاربردترین مواد در تصفیه آب است. این ماده به دلیل خواص اکسیدکنندگی قوی، می تواند میکروارگانیسم های بیماری زا نظیر باکتری ها، ویروس ها و برخی انگل ها را از بین ببرد. از کلر در تصفیه آب آشامیدنی، استخرها و آب های صنعتی به طور گسترده استفاده می شود.
کارایی در حذف میکروارگانیسم ها:
کلر قادر است بسیاری از پاتوژن های بیماری زا را حذف کند و از شیوع بیماری هایی مانند وبا، حصبه و اسهال جلوگیری کند.
مناسب برای مقیاس وسیع:
کلر یک گزینه اقتصادی و عملی برای تصفیه آب در حجم بالا، به ویژه در سیستم های شهری و صنعتی است.
ماندگاری در سیستم توزیع آب:
کلر در سیستم های توزیع باقی می ماند و از آلودگی مجدد آب جلوگیری می کند.
سهولت در استفاده:
به صورت گاز، مایع یا پودر در دسترس است و به راحتی در سیستم های مختلف قابل استفاده است.
تشکیل محصولات جانبی مضر:
واکنش کلر با مواد آلی موجود در آب می تواند ترکیبات مضر نظیر تری هالومتان ها (THMs) و هالواستیک اسیدها (HAAs) را ایجاد کند که سرطان زا هستند.
مقاومت برخی انگل ها:
برخی انگل ها مانند کریپتوسپوریدیوم و ژیاردیا به کلر مقاوم هستند و برای حذف آن ها نیاز به روش های تکمیلی مانند اولترافیلتراسیون یا اشعه فرابنفش است.
خطرات زیست محیطی و سلامتی:
نشت گاز کلر می تواند خطرات زیست محیطی ایجاد کند. همچنین باقی مانده کلر در آب ممکن است باعث ایجاد حساسیت های پوستی و مشکلات تنفسی شود.
تغییر طعم و بو:
کلر طعم و بوی آب را تغییر می دهد که ممکن است برای برخی افراد ناخوشایند باشد.
استفاده از روش های ترکیبی:
ترکیب کلرزنی با روش های دیگر مانند اولترافیلتراسیون، کربن فعال، یا اشعه UV می تواند اثرات جانبی کلر را کاهش دهد.
کنترل دقیق مقدار کلر:
تزریق دقیق و کنترل شده کلر به آب با استفاده از سیستم های نظارتی می تواند از تولید محصولات جانبی مضر جلوگیری کند.
فیلتراسیون پس از کلرزنی:
استفاده از فیلترهای کربنی برای حذف باقی مانده های کلر و ترکیبات جانبی از آب، کیفیت نهایی آن را بهبود می بخشد.
کلر یکی از مؤثرترین مواد در ضدعفونی کردن آب است که به دلیل خواص ضدعفونی کنندگی قوی، مقرون به صرفه بودن و ماندگاری در شبکه های توزیع، به طور گسترده استفاده می شود. با این حال، توجه به معایب آن و استفاده از روش های ترکیبی و پیشرفته می تواند معایب آن را کاهش داده و به بهبود کیفیت آب کمک کند.
دسته بندی:
تصفیه آبنویسنده : بهاره افشار
تاریخ انتشار:25 آذر 1403